Ik keer vaak terug naar het lichaam omdat het voor mij het landschap is waar het zichtbare en het onzichtbare elkaar raken.
De glaslijfjes zijn voor mij dragers van ethiek en esthetiek, stilte en magie, als de witte wieven die vroeg in de nazomer boven het veld zweven: vluchtig, mysterieus, aanwezig en toch ongrijpbaar.
Glazen hoofden verbeelden voor mij een spanning tussen kwetsbaarheid en trots, tussen sereniteit en eigenheid. Ze zijn als fragiele manifestaties van innerlijke kracht.
